Η συνεξάρτηση
Για πολλούς η λέξη “συνεξάρτηση” ίσως να συνδέεται με κάποια εικόνα υγιούς σύνδεσης. Η αλήθεια όμως είναι ότι ο όρος «συνεξάρτηση» σημαίνει το ακριβώς αντίθετο. Δηλαδή άρρωστους, μη παραγωγικούς ή ακόμη και αυτοκαταστροφικούς τρόπους συσχέτισης με τους άλλους.
Ο όρος συνεξάρτηση πρωτοεμφανίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του ’80 για να περιγράψει την συμπεριφορά των συζύγων ή των συντρόφων των αλκοολικών και των χημικά εξαρτημένων ατόμων.
Η συνεξάρτηση είναι μία οικογενειακή ασθένεια.
Τα στάδια της συνεξάρτησης:
Άρνηση:
Αρνούμαστε την πραγματικότητα.
Κατάθλιψη:
Όταν όλες οι προσπάθειες μας αποτύχουν αποφασίζουμε να δεχθούμε αυτό που αρνούμασταν. Τότε αισθανόμαστε θλίψη ή παθαίνουμε κατάθλιψη.
Θυμός:
Θυμώνουμε γιατί αντιλαμβανόμαστε ότι έχουμε χάσει τον έλεγχο της κατάστασης.
Αποδοχή:
Αφού βιώσαμε τον πόνο φτάνουμε στο στάδιο της αποδοχής.
Διαπραγμάτευση:
Προσπαθούμε να κάνουμε κάποια συμφωνία με τη ζωή, τον εαυτό μας, τον άλλο άνθρωπο ή τον Θεό.
Συμπεριφορά του εξαρτημένου
Οι σχέσεις μεταξύ των μελών της οικογένειας επιδεινώνονται με αλληλοκατηγορίες και καυγάδες που οδηγούν σε παραλογισμό. Η οικογένεια απομονώνεται και ζει μέσα σε θυμό, ενοχή και ντροπή.
Σήμερα, υπάρχει η γνώση και η εμπειρία ώστε να βοηθηθούν οι συνεξαρτώμενοι.
Στην Όασις ξέρουμε ότι: