ΑΛΚΟΟΛΙΣΜΟΣ: ΔΙΟΝΥΣΟΥ ΤΡΑΓΩΔΙΑ
«Υπάρχουν 250.000 αλκοολικοί στην Ελλάδα, ενώ οι χρήστες ενδοφλέβιων ναρκωτικών είναι 30.000»
Πάνω από 15.000 άνθρωποι μπαινοβγαίνουν κάθε χρόνο σε κλινικές και ειδικές μονάδες
Στην Ελλάδα 250.000 άνθρωποι είναι εξαρτημένοι από το αλκοόλ.
Κάθε χρόνο δημιουργούνται 300 καινούργιοι αλκοολικοί. Η θνησιμότητα δεν είναι ακριβώς γνωστή,γιατί ο θάνατος τους προέρχεται από διάφορες αιτίες.
Το ποσοστό των χρηστών σε όλες τις χώρες όπου η διακίνηση αλκοόλ είναι ελεύθερη είναι 1,5 – 2%.
Αλλά ο αλκοολισμός στη σύγχρονη κοινωνία είναι ένα παγόβουνο, που ακόμη, φαίνεται μόνο η κορυφή.
Αλκοόλ: Τo νέκταρ της υπέρβασης και της ήττας
Τον περασμένο χειμώνα, στους διαδρόμους του Λαϊκού Νοσοκομείου, είδα ένα μεσήλικα να συνοδεύει, με πόνο και απόγνωση, ένα νέο άντρα, που με δυσκολία έσερνε τα βήματα του. Ήταν τυφλός. Η περιοχή γύρω από τα μάτια του ήταν κακοποιημένη σε τέτοιο βαθμό που το θέαμα ήταν αποκρουστικό. Ο νεαρός, σε κατάσταση απόλυτης μέθης, είχε αυτοτυφλωθεί με αιχμηρό όργανο για λόγους ερωτικούς.
Στα αστυνομικά δελτία, αλλά και στα περιστατικά των νοσοκομείων καταγράφονται άπειρα τέτοια συμβάντα που ενίοτε στοιχίζουν και την ίδια τη ζωή.
Η επιστήμη επισημαίνει ότι ο οινόφλυγας την ώρα της υπέρτατης έξαρσης είναι σε θέση να προβεί στην πιο απεχθή πράξη έναντι των άλλων, αλλά και ενάντια του εαυτού του. Διότι εξαρτώμενος από το αλκοόλ αρνείται κάθε έννοια ηθικής, απορρίπτει τον εαυτό του, αποκτά παράλογη επιθετική συμπεριφορά, γίνεται έρμαιο στιγμιαίων παρορμήσεων.
Στα επιστημονικά συγγράμματα μέθη σημαίνει αλλαγή στη συμπεριφορά ατόμων εθισμένων ή μη στην κατάχρηση οινοπνεύματος, που το μέγεθος της (από την ευφορία ως το κώμα)εξαρτάται από την ποσότητα αλκοόλ στο αίμα.
Στα 30 mg/ml διαπιστώνεται ευφορία.
Στα 50-100 mg/ml διαπιστώνεται ασυνεννοησία μέχρι πλήρης αταξία.
Στα 200 mg/ml εμφανίζεται μείωση των αντανακλαστικών, σύγχυση.
Στα 300 mg/ml υπογλυκαιμία, έλλειψη προσανατολισμού.
Στα 400 mg/ml εκδηλώνεται το κώμα.
Στα 500 mg/ml παράλυση αναπνευστικού κέντρου, θάνατος.
Σ’ αυτό το αφιέρωμα, γυρίζοντας σελίδα – σελίδα τις πτυχές του θέματος και χωρίς καμία διάθεση δραματική, αποκαλύψαμε μια εικόνα θλιβερή και τρομακτική. Η εικόνα του γέρου μέθυσου, που τρίκλιζε και παραπατούσε, που μπέρδευε τα λόγια του και τάραζε την κοινή ησυχία της ήρεμης νύχτας, εικόνα που εξυπηρετούσε μερικά σενάρια του παλιού σινεμά και τη θεματολογία διασκεδαστικών γελοιογραφιών, και που την είχε αποδεχτεί σαν γραφική και αθώα η ελληνική κοινωνία, δεν υπάρχει πια.Σήμερα ο αλκοολισμός δείχνει το ανάλγητο πρόσωπο του προς όλες τις κατευθύνσεις. Και αν ακόμη η συντηρητική κοινωνία προσπαθεί να διατηρήσει το πρόβλημα στα όρια του φυσιολογικού, υπάρχουν τα χιλιάδες «θύματα» του, που τον βιώνουν σαν μια ήττα προσωπική, σαν ένα πεπρωμένο που είναι δύσκολο να αλλάξουν.
Ο όρος«αλκοολισμός» χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στο τέλος της δεκαετίας του 1840 από τον Σουηδό γιατρό Huss,για άτομα που πίνουν σε υπερβολικό βαθμό. Σήμερα ο «αλκοολισμός» καταγράφεται σαν νόσος «χρόνια εξελισσόμενη και δυνητικά θανατηφόρος, η οποία προκαλεί σοβαρές ψυχιατρικές, σωματικές και κοινωνικές επιπλοκές» και ο αλκοολικός είναι ασθενής.
Παρ’ όλο που καμιά στατιστική δεν μπορεί να μας δώσει τον ακριβή αριθμό των αλκοολικών, αφού η κατανάλωση του αλκοόλ είναι ελεύθερη, φαίνεται ότι ο αριθμός αυτός όλο και μεγαλώνει, άρα και το πρόβλημα μεγαλώνει επίσης.
Η εξάρτηση από το οινόπνευμα, αποτελεί σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα. Όπως όμως λένε οι ψυχίατροι, κάθε φανατικός πότης δεν φτάνει στην εξάρτηση. Γιατί εξάρτηση σημαίνει συνάντηση σε μία δεδομένη στιγμή τριών παραμέτρων: Της ουσίας αυτής καθ’ αυτής, του περιβάλλοντος, και της προσωπικότητας του πότη. Γι’ αυτό για κάθε εξαρτημένο υπάρχει πάντα η προσωπική του ευθύνη, αλλά και η ευθύνη του στενού του περιβάλλοντος δηλαδή της οικογένειας και όχι της κοινωνίας.
Πάνω από 15.000 άνθρωποι, αλκοολικοί, μπαινο βγαίνουν κάθε χρόνο στις συμβουλευτικές μονάδες απεξάρτησης, στις θεραπευτικές μονάδες και στις κλινικές. Πολύ λίγοιαπ’ αυτούς (περίπου εκατό) αποφασίζουν να ενταχθούν σε συγκεκριμένο πρόγραμμα θεραπείας και ελάχιστοι φτάνουν ως το τέλος.
Αν λάβουμε,λοιπόν, υπόψη τη μαρτυρία του ίδιου, βρισκόμαστε μπροστά σε ένα πρόβλημα μεγαλύτερο ίσως και από αυτό των ναρκωτικών. «Υπάρχουν 250.000 αλκοολικοί, ενώ οι χρήστες ενδοφλέβιων ναρκωτικών δεν ξεπερνούν τους 30.000, αλλά η τοξικομανία”πουλάει”. Υπάρχουν αλκοολικοί που είναι σε πιο βαριά κατάσταση από κάποιους τοξικομανείς. Η κατάσταση έχει σχέση και με την ηλικία, ένας αλκοολικός 60 ετών είναι πιο βαριά από ένα νεαρό τοξικομανή που έχει το χρόνο μπροστά του».
Το ποσοστό των αλκοολικών, παγκοσμίως, σε χώρες όπου υπάρχει αλκοόλ ελεύθερο, είναι 1,5 – 2% του πληθυσμού.