ΑΛΚΟΟΛΙΣΜΟΣ: ΔΙΟΝΥΣΟΥ ΤΡΑΓΩΔΙΑ

• 

«Υπάρχουν 250.000 αλκοολικοί στην Ελλάδα, ενώ οι χρήστες ενδοφλέβιων ναρκωτικών είναι 30.000»

Πάνω από 15.000 άνθρωποι μπαινοβγαίνουν κάθε χρόνο σε κλινικές και ειδικές μονάδες

Στην Ελλάδα 250.000 άνθρωποι είναι εξαρτημέ­νοι από το αλκοόλ.

Κάθε χρόνο δημιουργούνται 300 καινούργι­οι αλκοολικοί. Η θνησιμότητα δεν είναι ακριβώς γνωστή,γιατί ο θάνατος τους προέρχεται από διάφορες αιτίες.

Το ποσοστό των χρηστών σε όλες τις χώρες όπου η διακίνηση αλκοόλ είναι ελεύθερη είναι 1,5 – 2%.

Αλλά ο αλκοολισμός στη σύγχρονη κοινωνία είναι ένα παγόβουνο, που ακόμη, φαίνεται μόνο η κορυφή.

Αλκοόλ: Τo νέκταρ της υπέρβασης και της ήττας

Τον περασμένο χειμώνα, στους διαδρόμους του Λαϊ­κού Νοσοκομείου, είδα ένα μεσήλικα να συνοδεύει, με πόνο και απόγνωση, ένα νέο άντρα, που με δυσκολία έ­σερνε τα βήματα του. Ήταν τυφλός. Η περιοχή γύρω από τα μάτια του ήταν κακοποιημένη σε τέτοιο βαθμό που το θέαμα ήταν αποκρουστικό. Ο νεαρός, σε κατάσταση α­πόλυτης μέθης, είχε αυτοτυφλωθεί με αιχμηρό όργανο για λόγους ερωτικούς.

Στα αστυνομικά δελτία, αλλά και στα περιστατικά των νοσοκομείων καταγράφονται άπειρα τέτοια συμβάντα που ενίοτε στοιχίζουν και την ίδια τη ζωή.

Η επιστήμη επισημαίνει ότι ο οινόφλυγας την ώρα της υπέρτατης έξαρσης είναι σε θέση να προβεί στην πιο α­πεχθή πράξη έναντι των άλλων, αλλά και ενάντια του ε­αυτού του.  Διότι εξαρτώμενος από το αλκοόλ αρνείται  κάθε έννοια ηθικής, απορρίπτει τον εαυτό του, αποκτά  παράλογη επιθετική συμπεριφορά, γίνεται έρμαιο στιγ­μιαίων παρορμήσεων.

Στα επιστημονικά συγγράμματα μέθη σημαίνει αλλα­γή στη συμπεριφορά ατόμων εθισμένων ή μη στην κατά­χρηση οινοπνεύματος, που το μέγεθος της (από την ευ­φορία ως το κώμα)εξαρτάται από την ποσότητα αλκοόλ στο αίμα.

Στα 30 mg/ml διαπιστώνεται ευφορία.

Στα 50-100 mg/ml διαπιστώνεται ασυνεννοησία μέχρι πλήρης αταξία.

Στα 200 mg/ml εμφανίζεται μείωση των αντανακλα­στικών, σύγχυση.

Στα 300 mg/ml υπογλυκαιμία, έλλειψη προσανατολι­σμού.

Στα 400 mg/ml εκδηλώνεται το κώμα.

Στα 500 mg/ml παράλυση αναπνευστικού κέντρου, θά­νατος.

Σ’ αυτό το αφιέρωμα, γυρίζοντας σελίδα – σελίδα τις πτυχές του θέματος και χωρίς καμία διάθεση δραματική, αποκαλύψαμε μια εικόνα θλιβερή και τρομακτική. Η ει­κόνα του γέρου μέθυσου, που τρίκλιζε και παραπατούσε, που μπέρδευε τα λόγια του και τάραζε την κοινή ησυχία της ήρεμης νύχτας, εικόνα που εξυπηρετούσε μερικά σε­νάρια του παλιού σινεμά και τη θεματολογία διασκεδα­στικών γελοιογραφιών, και που την είχε αποδεχτεί σαν γραφική και αθώα η ελληνική κοινωνία, δεν υπάρχει πια.Σήμερα ο αλκοολισμός δείχνει το ανάλγητο πρόσω­πο του προς όλες τις κατευθύνσεις. Και αν ακόμη η συ­ντηρητική κοινωνία προσπαθεί να διατηρήσει το πρό­βλημα στα όρια του φυσιολογικού, υπάρχουν τα χιλιάδες «θύματα» του, που τον βιώνουν σαν μια ήττα προσωπική, σαν ένα πεπρωμένο που είναι δύσκολο να αλλάξουν.

Ο όρος«αλκοολισμός» χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στο τέλος της δεκαετίας του 1840 από τον Σουηδό γιατρό Huss,για άτομα που πίνουν σε υπερβολικό βαθ­μό. Σήμερα ο «αλκοολισμός» καταγράφεται σαν νόσος «χρόνια εξελισσόμενη και δυνητικά θανατηφόρος, η ο­ποία προκαλεί σοβαρές ψυχιατρικές, σωματικές και κοι­νωνικές επιπλοκές» και ο αλκοολικός είναι ασθενής.

Παρ’ όλο που καμιά στατιστική δεν μπορεί να μας δώ­σει τον ακριβή αριθμό των αλκοολικών, αφού η κατανά­λωση του αλκοόλ είναι ελεύθερη, φαίνεται ότι ο αριθμός αυτός όλο και μεγαλώνει, άρα και το πρόβλημα μεγαλώ­νει επίσης.

Η εξάρτηση από το οινόπνευμα, αποτελεί σοβαρό κοι­νωνικό πρόβλημα. Όπως όμως λένε οι ψυχίατροι, κάθε φανατικός πότης δεν φτάνει στην εξάρτηση. Γιατί εξάρ­τηση σημαίνει συνάντηση σε μία δεδομένη στιγμή τριών παραμέτρων: Της ουσίας αυτής καθ’ αυτής, του περι­βάλλοντος, και της προσωπικότητας του πότη. Γι’ αυτό για κάθε εξαρτημένο υπάρχει πάντα η προσωπική του ευθύνη, αλλά και η ευθύνη του στενού του περιβάλλο­ντος δηλαδή της οικογένειας και όχι της κοινωνίας.

Πάνω από 15.000 άνθρωποι, αλκοολικοί, μπαινο βγαί­νουν κάθε χρόνο στις συμβουλευτικές μονάδες απεξάρ­τησης, στις θεραπευτικές μονάδες και στις κλινικές. Πο­λύ λίγοιαπ’ αυτούς (περίπου εκατό) αποφασίζουν να ε­νταχθούν σε συγκεκριμένο πρόγραμμα θεραπείας και ε­λάχιστοι φτάνουν ως το τέλος.

Αν λάβουμε,λοιπόν, υπόψη τη μαρτυρία του ίδιου, βρι­σκόμαστε μπροστά σε ένα πρόβλημα μεγαλύτερο ίσως και από αυτό των ναρκωτικών. «Υπάρχουν 250.000 αλ­κοολικοί, ενώ οι χρήστες ενδοφλέβιων ναρκωτικών δεν ξεπερνούν τους 30.000, αλλά η τοξικομανία”πουλάει”. Υπάρχουν αλκοολικοί που είναι σε πιο βαριά κατάστα­ση από κάποιους τοξικομανείς. Η κατάσταση έχει σχέση και με την ηλικία, ένας αλκοολικός 60 ετών είναι πιο βαριά από ένα νεαρό τοξικομανή που έχει το χρόνο μπρο­στά του».

Το ποσοστό των αλκοολικών, παγκοσμίως, σε χώρες όπου υπάρχει αλκοόλ ελεύθερο, είναι 1,5 – 2% του πλη­θυσμού.