Σύντροφος αλκοολικού και τζογαδόρου

Με λένε Αλέκα και έχω σύζυγο αλκοολικό και τζογαδόρο. Εκείνος ζει μόνος του. Εγώ φροντίζω τα τρία παιδιά μας. Έχω πει στον εαυτό μου, για τα παιδιά μου και για μένα την ίδια, ότι δεν θα βιώσω ξανά εκείνη την κατάσταση. Φωνές, φασαρίες, βρισιές, σπασίματα. Ποτέ πια.

Η γειτονιά ειδοποιούσε πολλές φορές την αστυνομία. Όταν έρχονταν εκείνος στο σπίτι, αργά τη νύχτα ή ξημερώματα, άρχιζαν οι φωνές. Για λεπτομέρειες και μικροπράγματα.

Φοβόμασταν την ώρα που θα ερχόταν. Στο τμήμα τον κρατούσαν δύο, τρεις ώρες μέχρι να ηρεμήσει. Μετά τον άφηναν και η ιστορία επαναλαμβάνονταν.

Στην αρχή τα πράγματα δεν ήταν έτσι. Όταν γνωριστήκαμε έπινε, αλλά όπως όλοι. Μετά το 1995 άρχισε να ξεφεύγει. Ξεκίνησε να παίζει στο καζίνο και έχανε χοντρά ποσά. Έλεγε ψέματα με ένα ποτήρι αλκοόλ στο χέρι. Από το ’98 και μετά άρχισαν τα «επεισόδια». Απειλούσε, έβριζε, σήκωνε το χέρι καμιά φορά. Όλα μπροστά στα παιδιά. Αυτά είχαν κλειστεί στο σπίτι. Ντρέπονταν να βγουν έξω. Είχαμε καταστραφεί. Δεν πήγαινε άλλο. Του ζήτησα πολλές φορές να χωρίσουμε, αλλά τίποτα. Δεν ήθελε να χάσει έναν υπηρέτη που τον έπλενε, τον έντυνε, του μαγείρευε και πολλές φορές τον χαρτζιλίκωνε.

Μια φορά οι γείτονες έκαναν καταγγελία στο Χαμόγελο του Παιδιού. Μια κοινωνική λειτουργός ήρθε για να πάρει τα παιδιά. Ξύπνησα διότι λίγο έλειψε να τα χάσω. Αποφάσισα και πήρα ασφαλιστικά μέτρα. Μια μέρα είπα στα παιδιά ότι ο μπαμπάς δεν θα ξανάρθει στο σπίτι. Δεν θα τους έλειπε τίποτα από εμένα, αλλά είχα την ανάγκη να με στηρίξουν. Να μη με αφήσουν να καταρρεύσω. Από τότε ήμαστε μαζί.

Μετά από αυτή την περιπέτεια ήμουν ψυχολογικά ράκος. Ξεκίνησα να έρχομαι στην Όασις, στις ομάδες που είχε για συζύγους. Όλα τα κορίτσια με στηρίξανε. Έμαθα πράγματα για αυτές τις αρρώστιες που δεν τα ήξερα. Κατάλαβα ότι όσο τον φρόντιζα του έκανα μεγαλύτερο κακό. Έμαθα να βάζω όρια και να τα τηρώ. Σκεφτόμουν ότι έπρεπε να φροντίσω τα παιδιά μου και έτσι προχώρησα. Είπα στον άντρα μου πολλές φορές για την Όασις και για ανάλογα προγράμματα στην Αθήνα. Με αγνόησε.

Τώρα τα πράγματα είναι καλύτερα. Καμιά φορά σκέφτομαι μη γίνει τίποτα και κάποιο από τα παιδιά γίνει σαν τον πατέρα του. Αλλά το βγάζω από το μυαλό μου αμέσως. Δεν θέλω να το φαντάζομαι. Νομίζω ότι με μια καλή στήριξη δεν θα καταλήξουν εκεί. Τα συζητάμε όλα. Είναι συγκροτημένα ως χαρακτήρες και τους αναθέτω ορισμένες ευθύνες για να προσέχουν. Ελπίζω να μην κάνουν τα ίδια λάθη με τον πατέρα τους.

Δεν νομίζω ότι θα φτιάξουν τα πράγματα με τον άντρα μου. Δεν θέλει να σταματήσει να βουλιάζει στο ποτό και τον τζόγο. Δεν παραδέχεται ότι υπάρχει πρόβλημα. Με τα παιδιά έχει κάποια επικοινωνία, ενώ με ‘μένα όχι. Έκανε την επιλογή του.

Είμαι χαρούμενη διότι ο μεγάλος μου ο γιος τελείωσε το σχολείο και πέρασε σε μια σχολή. Ο μεσαίος τελειώνει τις σχολικές του υποχρεώσεις σε λίγο καιρό, ενώ η μικρή μου κόρη τώρα αρχίζει. Νέα ζωή.