Ήμουν πολύ αυστηρή με τους άλλους μ’ ένα μόνιμο “κατηγορώ” στο στόμα και μ’ ένα επιδεικτικό δάχτυλο συνέχεια τεντωμένο.

Ύστερα από 15 μήνες που είμαι καθαρή από αλκοόλ, βλέπω στο σήμερα αλλαγές στον εαυτό μου. Άρχισα να εκφράζομαι πιο ευγενικά και σωστά στους ανθρώπους ενώ άλλοτε ήμουν πολύ θυμωμένη με όλους και με όλα, είχα πάντα δίκιο και το υποστήριζα μανιωδώς. Έμαθα να επικοινωνώ, να ακούω και να δέχομαι παρατηρήσεις ή μια αντίθετη άποψη από τη δική μου, σκέφτομαι πριν μιλήσω και δεν είμαι αντιδραστική σαν ένα κακομαθημένο παιδί όπως στο παρελθόν. 

 

Ήμουν πολύ αυστηρή με τους άλλους μ’ ένα μόνιμο “κατηγορώ” στο στόμα και μ’ ένα επιδεικτικό δάχτυλο συνέχεια τεντωμένο. Τώρα το δάχτυλο δείχνει εμένα, παίρνω την ευθύνη του εαυτού μου και των πράξεων μου και “μαλάκωσα” μέσα μου. Απέκτησα μια σωστή κρίση και ζω με ρεαλισμό. Αποδέχομαι τον εαυτό μου και τη ζωή με τους όρους της. 

 

Όταν κάτι μ’ ενοχλεί το λέω, διεκδικώ ακόμα κι ένα “ευχαριστώ” ή μια “συγνώμη” από τον άλλο, ενώ κάποτε ήμουν υπεράνω και δε το θεωρούσα απαραίτητο. Ήμουν το καλό παιδί. Υποτιμούσα τον εαυτό μου και τη ζωή μου, έχασα την αξιοπρέπειά μου, κακοποιούσα εμένα κι άφησα κι άλλους να με εκμεταλλευτούν και να με χρησιμοποιούν. Δύσκολα έλεγα όχι. Τώρα προστατεύω τον εαυτό μου και με αγάπη βάζω όρια και κάνω διαφορετικές επιλογές. Πίστευα πως δεν ανήκω σ’ αυτό τον κόσμο και πως έχω γεννηθεί΄ σε λάθος εποχή, ήμουν παιδί των λουλουδιών κι αυτές οι ιδεολογίες με οδήγησαν στο λάθος δρόμο.

 

Στο σήμερα ζω και αναπνέω ελεύθερη, το ανεξέλεγκτο τρένο μπήκε στις ράγες, λέω “ευχαριστώ” για αυτά που θεωρούσα δεδομένα, έχω ελπίδα, χαρά , τα αρρωστημένα δεσμά κόπηκαν και οι σχέσεις μου με τον εαυτό μου και με την οικογένειά μου είναι πολύ καλύτερες και υγιείς. Ύστερα από 22 χρόνια χρήσης, ζήτησα βοήθεια και ευχαριστώ το σύμβουλό μου κ. Δαμιανό και τα 12 βήματα των Α.Α. που ακόμα με στηρίζουν και μου έμαθαν να ζω καλύτερα κι ελεύθερη.

 

Χωρίς αυτούς δεν θα τα είχα καταφέρει.