ΕΙΜΑΙ Η ΣΟΦΙΑ ΚΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΣΕΝΑ

Η ζωή, είναι δώρο φιλαράκι. Θα σου πω κάτι: και τα προβλήματα είναι δώρα. Γιατί μέσα απ’ αυτά μαθαίνεις, και μέσα απ’ αυτά μπορείς να γίνεις πιο δυνατός.

Εγώ κρυβόμουν για χρόνια πίσω από την χρήση μου. Έχοντας δοκιμάσει όλα τα ναρκωτικά που υπήρχαν έβρισκα καταφύγιο στην φυγή και την αδυναμία μου. Τα ήθελα όλα να γίνονται σύμφωνα με τα δικά μου τα μέτρα, εδώ και τώρα. Ευχαρίστηση χωρίς να έχω κουραστεί για να πετύχω κάτι, εδώ και τώρα. Θύμωνα με κάτι ή με κάποιον; Κατέβαζα χάπια με τις χούφτες ή έπινα καμιά μυτιά, κι ο θυμός μου εξαφανιζόταν για να επιστρέψει πάλι όταν έφευγε η μαστούρα. Δεν μπορούσα να αντιμετωπίσω έναν φόβο; το να εκτεθώ σε μία καινούρια πραγματικότητα; υπήρχε πάντα το μαγικό ραβδάκι που έδιωχνε και τον φόβο και κάθε αρνητικό συναίσθημα. Η πρέζα.

Δεν άκουγα κανέναν και τίποτα. Όσο κατάφερνα να διατηρήσω τη δουλειά μου, και να κρύψω το μυστικό μου νόμιζα ότι κανένας δεν έβλεπε τα χάλια μου. Όμως ποτέ δεν είχα πραγματικούς φίλους, ούτε ουσιαστική υποστήριξη από κανέναν πέρα από τους γονείς και τον πρώην σύντροφό μου που με την συμπεριφορά μου κατάφερα να τους κάνω πέρα κι αυτούς. Φερόμουν εγωϊστικά απέναντι σε όποιον  προσπαθούσε να με προφυλάξει από την καταστροφή, κι έριχνα όλες τις ευθύνες για το χάλι μου πάνω τους. Κι όταν έχασα τη δουλειά μου και το μυστικό μου δεν ήταν πια μυστικό, όσο και να ήθελα να σταματήσω, δεν το κατάφερνα. Έκοβα για δυο τρεις μήνες, ίσα ίσα να ρίξω στάχτη στα μάτια των γύρω

μου, κι ύστερα πάλι έκανα βουτιά με τα μούτρα για να γίνω χειρότερα από πριν. Δοκίμασα και υποκατάστατα, αλλά τίποτα. Κι όλο αυτό ξέρεις γιατί; γιατί κατά βάθος προσδοκούσα να αλλάξουν όλοι οι άλλοι, άνθρωποι και καταστάσεις,  ακόμα κι οι κανόνες της ζωής, αλλά να μην αλλάξω εγώ. Ούτε το δαχτυλάκι μου δεν ήμουνα πρόθυμη να κουνήσω για να αλλάξω τα ελαττώματά μου. Ήμουν ένα εγωκεντρικό παιδί που δεν ωρίμασε ποτέ και απαιτούσα όλα να γίνονται όπως θέλω κάθε φορά.

Κατάφερα να «πιω» στα ναρκωτικά μία επιχείρηση που μου άφησε ο πατέρας μου, και να πουλήσω ό,τι ήταν στο όνομά μου και δεν φρόντισαν να το προστατέψουν αφήνοντας σε κάποιον άλλο την υψηλή κυριότητα. Δεν ζούσα. Πέθαινα κάθε μέρα. Οι φίλοι μου ήταν εκείνοι που μου προμήθευαν την δόση μου. Η ζωή έμοιαζε με μία ταινία που περνούσε μπροστά από τα μάτια μου, κι εγώ απλά ήμουν παρατηρητής χωρίς να καταλαβαίνω και πολλά. Στην πραγματικότητα δεν ήθελα να καταλάβω. Γιατί ποτέ δεν τα είχα καλά με μένα, κι όσα μου συνέβησαν, επέτρεψα να μου συμβούν.  ΔΕΝ ΤΑ ΕΙΧΑ ΚΑΛΑ ΜΕ ΤΗ ΖΩΗ. Κι αν άκουγα εκείνους που μου έλεγαν την αλήθεια, δεν θα είχα φτάσει στο χείλος του γκρεμού.

ΝΑ ΑΚΟΥΤΕ! Σήμερα έχω ολοκληρώσει το πρόγραμμα της Όασις και ξέρω πώς να μην ξανακάνω τα λάθη που έκανα πάντα. Τα λάθη που πλήρωσα επειδή ποτέ μου δεν δεχόμουν συμβουλές από κανέναν. Αν είσαι ακόμα στην χρήση, ένα θα σου πω.  Άκου τι έχουν να σου πουν αυτοί που σε πονάνε και νοιάζονται, κι όχι οι προμηθευτές της δόσης σου. Δεν είσαι αλάνθαστος, και μόνος σου δεν θα βρεις λύση, είναι τόσο απλό. Έχει μοναξιά και απόγνωση η χρήση κι αν δεν βγεις από τα στενά όρια του μυαλού σου, δεν θα τα καταφέρεις ΠΟΤΕ. Ξύπνα λοιπόν, και κάνε κάτι. Βγες από το εγώ σου και ζήτα βοήθεια. Εγώ την λύση την βρήκα στην Όασις. Σκέψου λοιπόν. Ή θα σε καταπιούν τα ναρκωτικά και κάποια στιγμή θα πεθάνεις, ή θα ζητήσεις κι εσύ βοήθεια. Τόσο απλά!

Σοφία