ΕΙΜΑΙ Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ 18 ΜΗΝΕΣ ΚΑΘΑΡΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΥΡΟ

Το χορταράκι του Θεού. Αυτό ήταν εμένα το ναρκωτικό μου για 6 χρονάκια. Την ηρωίνη δεν την δοκίμασα ποτέ. Ούτε τις άλλες σκόνες. Και τα «ξύδια» τα θεωρούσα μεγάλη ανοησία. Το χορταράκι του Θεού όμως που φύτρωνε και στου Παράδεισου την πόρτα, εμένα μου άνοιγε την πόρτα για ωραία ταξίδια. Χαλαράουα φίλε και καλή μουσική, και πάρτυ. Όχι έκσταση, δεν τα γούσταρα ποτέ. Αλλά το χορταράκι δεν το χόρταινε η ψυχή μου. «Χορταράκι πίνει κι ο Θεός» ήταν το σλόγκαν μου.

Μέχρι που κάτι άρχισε να μην πηγαίνει καθόλου καλά. Στα καλά του καθουμένου ήταν μία μέρα που καθόμουνα μόνος στο σπίτι  κι άκουσα κάποιον να μου μιλάει. Όμως δεν ήταν μέσα στο δωμάτιο. Κι εγώ δεν είχα στρίψει ακόμα να κάνω το τσιγαριλίκι μου. Γέλασα και δεν έδωσα σημασία. «Μπίλυ, απόκτησες και παρέα» σκέφτηκα.

Να όμως που ο καινούριος μου φανταστικός φιλαράκος ερχόταν να μου κάνει παρέα κάθε μέρα από κείνη τη στιγμή. Και μου έλεγε περίεργα πράγματα. Για τους ανθρώπους, για κάτι όντα που ανεβαίνουν από την κούφια γη και με παρακολουθούν, για τη μάνα μου που ξαφνικά είχε αρχίσει να μαντεύει τι σκέφτομαι. Και που ήμουν την προηγούμενη μέρα… Και που μου έριχνε κάτι περίεργα βότανα στο φαγητό. Στο τέλος άρχισα να μην νιώθω καθόλου βολικά με όλη αυτή την ιστορία. Περπατούσα στο δρόμο και μου μίλαγε. Μου έλεγε ότι όλοι αυτοί που περπατάνε γύρω μου, ήτανε πράκτορες. Που ήθελαν το κακό μου. Που με κοιτούσαν και με ηχογραφούσαν. Και μία μέρα άρχισα να παθαίνω κρίσεις πανικού. Και να μην βγαίνω από το σπίτι. Να κάνω περίεργα πράγματα, που τα έβλεπαν κι άλλοι κι άρχισαν να φοβούνται για μένα. Είχα χάσει τα μυαλά μου. Δεν ήμουν καλά. Το χορταράκι από φίλος έγινε εχθρός, και ο φανταστικός συνομιλητής μου το ίδιο. Δεν ήθελα πια να τον ακούω να μου μιλάει μέσα στο κεφάλι μου. Φοβόμουν ακόμα και να πέσω για ύπνο. «Κόψτο το ρημάδι» μου έλεγαν οι φίλοι μου «Σε έχει τρελάνει δεν το βλέπεις»;

Το έκοψα, αλλά οι φωνές δεν σταμάτησαν. Κι εγώ ήθελα πάλι να είχα ένα τσιγαράκι να πιω. Δεν πρόλαβα. Ένα βράδυ χάθηκα εντελώς, κατέρρευσα μέσα στον φόβο μου. Κι αφού σαν το τρομαγμένο παιδί πήγα και κρύφτηκα στην αγκαλιά της μάνας μου, αποφασίσαμε την επομένη να πάμε σε ψυχίατρο. Ψυχωτικά επεισόδια από την χρήση κάνναβης, μας είπε ότι έχω. Μου έδωσε αγωγή κι είπε ότι επειγόντως έπρεπε να κόψω την κάνναβη και οτιδήποτε άλλο, και να μην τα ξαναβάλω στο στόμα μου. Εγώ χωρίς φούντα…. Πώς;

Όλα γίνονται όταν έχεις θέληση, φίλους να σε στηρίξουν και ειδικούς να σου δείξουν τον δρόμο, και μία μάνα σαν την δική μου που έψαξε και βρήκε την Όασις. Πήγα, έκανα ό,τι μου είπαν, τους άκουσα, κι άρχισα βαθιά μέσα μου να καταλαβαίνω τι ζημιά είχα κάνει στον εαυτό μου με τους  μπάφους. Κι έτσι κατέληξα να παίρνω και θεραπεία για ψυχωτική διαταραχή. Ας πρόσεχα. Τα ήθελα και τα έπαθα.

Ας είναι καλά τα φιλαράκια που με στήριξαν, και οι σύμβουλοί μου, και η μάνα μου. Τα συμπτώματα υποχώρησαν μέσα στους μήνες που είμαι καθαρός, και συνεχίζω με τις σπουδές μου που τις είχα φορτώσει στον κόκορα. Τα πάω καλά, αλήθεια, και όχι μόνο μπορώ να είμαι καλά χωρίς μαύρο, αλλά ούτε να το δω δεν θέλω. Είμαι 18 μήνες καθαρός, και είμαι καλύτερα από ποτέ.

Βασίλης.