ΕΙΜΑΙ Η ΚΑΤΙΑ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΑΛΚΟΟΛΙΚΗ ΣΕ ΑΝΑΡΡΩΣΗ.

Ναι, το κατάφερα. Κατάφερα να μην πιω για 11 ολόκληρους μήνες. Το έκανα, και νιώθω μία απέραντη ευγνωμοσύνη που βρήκα την σελίδα της Όασις και μέσα στο μεθύσι μου αποφάσισα να πάρω τηλέφωνο και να μιλήσω για το πρόβλημά μου. Δεν μου έφταναν όλα, ήμουν και στα πρόθυρα να χάσω για πάντα τον άνδρα και την ενδεκάχρονη κόρη μου. Η εμμονή μου να αδειάζω καθημερινά μπουκάλια από ό, τι έβρισκα σε κάβα ή σε σούπερ μάρκετ ήταν η αιτία να χάσω τη δουλειά μου και να κινδυνέψει σοβαρά η σχέση μου με όλη μου την οικογένεια.

Δεν μπορούσα να το φανταστώ ότι από τότε που άρχισα να πίνω η ζωή μου θα εξελισσόταν έτσι. Ότι εγώ, μία αριστούχα φοιτήτρια με μεταπτυχιακό και διδακτορικό και μία πολλά υποσχόμενη καριέρα, θα κατέληγα να μαλώνω με τους συνεργάτες μου και να βρωμοκοπάω αλκοόλ κάθε φορά που αγκάλιαζα την κόρη μου ή μιλούσα με τους φοιτητές μου.  Κι όμως…. Μπορεί κανείς από μας που έχουμε αυτή την καταραμένη αρρώστια να μην μπορεί να φανταστεί που θα τον οδηγήσει ένα ποτήρι βότκα. Που μετά θα γίνει δύο, και τρία και τέσσερα, κι ύστερα μπουκάλι. Και κάβα ολόκληρη. Γιατί αν αρχίσει να σε καταπίνει η αδυναμία σου να δεις ότι είσαι ολότελα εξαρτημένος από το αλκοόλ, κι ότι τελικά καταλήγεις να ζεις για να πίνεις, εκεί αρχίζουν τα δεινά και το μαρτύριο δεν έχει τέλος. Και μαζί ο κατήφορος και η καταστροφή. Ποιος θα με έπαιρνε στα σοβαρά; Τράκαρα τέσσερις φορές, γελοιοποιήθηκα άπειρες πέφτοντας από το μεθύσι μου, κι υπήρξαν φορές που δεν έβρισκα καν το δρόμο για να γυρίσω στο σπίτι.

Είχα προβλήματα… δεν λέω. Μου ήταν δύσκολο να ζω ουσιαστικά μόνη μου ενώ ο άντρας μου έλειπε διαρκώς σε ταξίδια λόγω δουλειάς. Είχα κι άλλα προβλήματα στον  τρόπο που αντιμετώπιζα γενικά τη ζωή. Αν κάτι δεν γινόταν όπως το είχα σχεδιάσει, αν κάτι δεν εξελισσόταν με τον τρόπο που εγώ είχα στο μυαλό μου, ένα ποτήρι βότκα -που μέσα σε λίγες ώρες γινόταν μπουκάλι ολόκληρο- ήταν η λύση. Η γιατρειά μου όπως πίστευα τότε, αλλά και η καταστροφή μου. Έπινα για να αντέχω, και άντεχα για να πίνω. Φαύλος κύκλος χωρίς αρχή και τέλος.

Δεν πίστευα ότι θα τα καταφέρω, αλλά τα κατάφερα. Έκανα την αρχή, και στην πορεία ξέρω ότι όλα θα πάνε καλά, γιατί έχω ανθρώπους δίπλα μου που πάλεψαν για να τα καταφέρουν όπως κι εγώ.  Σήμερα, το λέω. Το φωνάζω. Μπορείς κι εσύ. Έχεις και τις δυνατότητες και το δικαίωμα να ζήσεις ελεύθερος από κάθε αρρωστημένη συμπεριφορά, από κάθε τι που σε κάνει να πιστεύεις ότι μόνο αυτό θα σε στυλώσει και θα λύσει τα προβλήματά σου.

Σε λίγο λοιπόν κλείνω χρόνο, κι αυτή τη φορά στα γενέθλια της κόρης μου θα είμαι καθαρή. Υγιής και χαρούμενη. Θα είμαι ο εαυτός μου. Θα είμαι δίπλα της και δίπλα στην οικογένειά μου χωρίς ουσιαστικά να είμαι απούσα από την ζωή.

Ευχαριστώ τα υπόλοιπα μέλη και τους συμβούλους της Όασις που μου στάθηκαν σαν οικογένεια όλους αυτούς τους μήνες.  Που γέλασαν μαζί μου κι έκλαψαν. Που μου έμαθαν ότι μπορώ να παραμείνω νηφάλια, κι ότι μου αξίζει να ζήσω μία καλύτερη ζωή!

Κάτια